|| पावसा ||

|| पावसा ||
◆◆◆◆◆◆◆
शेवटी तू आलास,
फुंकर मारायला..
तडाडल्या मनास,
नव्याने सांधायला..!!

कधीची पाहिली वाट,
डोळ्यात आणून प्राण..
संपले होते धैय,
न उरले होते त्राण..!!
किंचित का होईना,
तू शिंतडलास खरा..
मृदुगंधाची उधळण,
लुटू लागला वारा..!!
आटलेल्या विहिरीत,
जसे पाणी चमकले..
चेहऱ्या चेहऱ्यावर तसे,
मोद ओसंडले..!!
क्षणभर का होईना,
तू दिलासा मना दिला..
म्हणणार नाही तरीही,
तू ब्रिदाला तुझ्या जागला..!!
नटवशील जेव्हा हिरवाई,
तेव्हाच खर मानेन..
वाऱ्याच्या कानातुन,
गुपित जगा सांगेन..!!
माझ्या मनाची ओढ़,
दिसावी तुझ्याही डोळ्यात..
घे सामावून स्वतःस,
नदी आणि तळ्यात..!!
अंकुरल्या बिजाची,
तू काळजी जेव्हा घेशील..
तेव्हाच रे पावसा,
तू बाप म्हणून शोभशील..!!
*****सुनिल पवार....