Wednesday, 15 January 2014

II अश्रूंच्या दर्पणी II

II अश्रूंच्या दर्पणी II

अश्रूंच्या दर्पणी..चेहरा तुझाच दिसतो..
धुंदल्या नजरेत..मीच मला पुसतो..!!

आठवणीचा दिवा..रोज मला छळतो..
प्रीत पतंगा..व्यर्थ जीव जाळतो..!!

सुवास कुंतली..नित्य कुठे दरवळतो..
मुगजळा मागे..निष्फळ मी पळतो..!!

धड़ापडतो ज़रा..मी मला सावरतो..
आठवणीत मात्र..पुन्हा गहिवरतो..!!

*चकोर*
https://www.facebook.com/pages/%E0%A4%A4%E0%A4%B0%E0%A4%82%E0%A4%97/274730592665311




II चौथा कोन (कोण) II

II चौथा कोन (कोण) II

चंगु आणि मंगू दोघे मित्र..तशी फारशी घनिष्ट मैत्री नसली तरी बा-यापैकी एकमेकांना ओळखत होते..तसे दोघेही अव्वल टपोरी तासंतास नाक्यावर गप्पा मारत उभे असायचे..त्यातूनच ह्या दोघांची ओळख वाढली होती..शिवाय चंगुला रात्री जेवण झाल्यावर फेरफटका मारायची सवय होती..शिरस्त्याप्रमाणे तो मंगुच्या गल्लीतून एक फेरी मारत असे..मग मंगुशी थोड्या गप्पा मारून परत आपल्या नाक्यावर येत असे..मग गप्पांचा फड तिथेच रंगत असे..

असा हा चंगु एका रात्री मंगुच्या गल्लीतून जात असता अचानक त्याची नजर पिंकीवर पडते..पिंकीला पाहताक्षणी प्रथमदर्शनी प्रेम का काही म्हणतात तसं काहीस झाल चंगुच..
पिंकी नव्यानेच तिथे रहायला आली..मुळची ती साउथची नाकी डोळी छान, सावळी, रेखीव आणि तिचा तो विशिष्ट पेहराव पाहून चंगु चक्क प्रेमात पडतो..

आता चंगुच्या फे-या मंगुच्या गल्लीत वाढू लागल्या..रोजच्या कट्ट्यावर तो अधून मधून कधीतरी दिसत होता..जास्तीत जास्त वेळ तो मंगुच्या गल्लीच्या नाक्यावर दिसू लागला..काय करणार प्रेमात जो पडला होता..मंगुच्या नजरेतून हि गोष्ट काही सुटली नाही भले चंगुने कितीही लपण्याचा प्रयत्न केला असेल..पण मंगू सुद्धा काही कमी नव्हता..त्याने चटकन ताडल पाणी कुठे तरी मुरते आहे..पण विचारणार कस..?? समोर तर चंगु होता..आणि अलीकडे चांगली मैत्री झाली होती..मग उगाच राडा नको म्हणून तो सुद्धा काही बोलला नाही..

एके दिवशी सहज गप्पांच्या ओघात मंगुने विषयाला हात घातलाच..पहाच काय संवाद घडाला दोघात..
मंगू : (हसत) काय रे चंगु..अलीकडे तू तुझी गल्ली सोडून इकडे जास्त यायला लागला..काय भानगड काय आहे..
चंगु : (हसतच) भानगड काही नाही रे..पहिल्यापासूनच येतो ना..मग..
खर तर चंगु प्रश्नाने थोडा बिचकलाच होता..पण अशा प्रसंग येणार हे त्याने आधीच ताडल होत..
मंगू : पण या आधी तुझी एकचं राउंड व्हायची क्वचित कधीतरी दोन..पण अलीकडे तर मोजमाप नाही राहील..
चंगु : तसं विशेष काही नाही रे..तिकडे गल्लीजवळ हल्ली कोणी नसत म्हणून बाकी काही नाही..
मंगू : नाही सांगायचं तर राहील..मी आपल सहज विचारलं हा राग बिग काय मानू नको यार..(मिश्किलपणे) तसंच काय असेल तर सांग आपल्याकडून काय मदत झाली तर..
चंगु : आता तू गळ घालतो तर सांगतो..तसं पण मैत्रीत काय लपवायच यार..ती तुमच्या गल्लीत नवीन पोरगी आली आहे ना..जबरदस्त आयटम आहे यार..तुला सांगतो हि जर हो म्हणाली ना तर तर लाइफ़ सेटल..
मंगू : कोण पिंकी..??
चंगु : पिंकी नाव आहे का..झकास नाव हाय यार..
(हे ऐकून मंगुचा चेहरा पांढरा फट्ट पडतो..चंगुच्या नजरेतून हि गोष्ट सुटत नाही..)
चंगु : काय रे मंगू काय झाल..?? एकदम नर्वस का झाला..??
मंगू : काही नाही यार तुला पण हीच मिळाली प्रेम करायला..??
चंगु : म्हणजे तू सुद्धा लाईनीत..??
मंगू : हा यार आल्यापासून आपला डोळा आहे तिच्यावर..लई भारी आहे..लाइफ़ मध्ये पहिल्यांदा एक पोरगी आवडली त्यात पण तू टांग अडवली..
चंगू : म्हणजे तुला ती पटली..??
मंगू : नाही ना विचारलाच नाही अजून..डेरिंग होत नाही यार..तुला पटली का..??
चंगू : नाही ना..(लगेच सावरत) म्हणजे उत्तर यायच आहे..
मंगू : (हायसे वाटत) म्हणजे अजून पटली नाही तर..
चंगु : (मिश्किल पणे) पटेल यार जाईल कुठे मला नाही पटली तर तुला तरी पटेल..?? आणि एका मुलीमुळे कशाला हवाय राडा नाही का..
मंगू : हा यार चालेल तेरी मेरी यारी बाकी +++ गेली दुनियादारी..हा हा हा..

तर सगळा प्रकार असा आहे..इकडे पिंकी ह्या प्रकाराबद्दल पूर्णतः अंधारात आहे..हा तसा एकदा चंगुने विचारायचा प्रयत्न केला होता..पण त्यात चंगु स्वतःच अर्धमेला झाला होता..मारामाऱ्या करणारा चंगु इथे मात्र आपटला होता..पिंकीच हे दहावीच वर्ष होत सहाजिक ती अभ्यासात गढून गेली होती..प्रिलिम संपल्यामुळे ती घरीच होती त्यामुळे मंगू सुद्धा मोकळाच होता..म्हणजे आता त्याला मागे मागे फिराव लागत नव्हत..पण गल्लीत मोक्याच्या जागेवरून त्याची टेहळणी चालूच होती..चंगु शिरस्त्याप्रमाणे चकरा मारत होता नयनसुख घेत जात होता..दिवस असेच जात होते...

बघता बघता परीक्षेचा दिवस येउन ठेपला..परीक्षा पिंकीची होती..पण कसोटी मात्र चंगु आणि मंगुची होती..प्रेमाच्या परीक्षेत जे पास व्हायचं होत..पाहीला पेपर संपला दिवस फुकटच गेला..नंतर दुसरा तिसरा तरीही गाडी तिथेच होती..चंगु आणि मंगू एकाच नावेचे प्रवाशी होते..ना..म्हणून..उद्या शेवटचा पेपर आणि पिंकीला विचारायचा शेवटचा दिवस..कसा योग जुळावा काही कळेना..शेवटी युती करून काम करायचं ठरते..पहा काय युतीचे अजेंडे आहेत ते..
चंगु : यार मंगू शेवटचा पेपर आला तरी पोरगी काय भेटत नाय..ना तुला भेटली ना मला भेटली..भानगड काय..??
मंगू : हा यार मला पण समजेनास झालंय रोज बस मधून जातो मागून पण हिम्मत होत नाही काय करू..समजत नाही..
चंगु : मी जर बस मधून गेलो असतो ना तर झटक्यात विचारलं असत..आता आहे म्हणून मी जात नाही इतकचं..
मंगू : (नाराज होत) मग उद्या शेवटचा पेपर आहे ना उद्या तू जा..
चंगु : तसं नाही रे..मला म्हनायाच आहे काही तरी करून डेरिंग केलीच पाहिजे..आपण एक काम करू..उद्या पेपर सुटला कि तिला गाठू आणि विचारून टाकू एकदाच..पेपर संपल्यामुळे कदाचित म्हणेल हो..
मंगू : हा चालेल पण एकत्र कसे जाणार दोघे..??
चंगु : एकत्र नाही जायचं वेगवेगळे जायचं..मी थांबतो शाळेजवळ..आणि तू थांब बस स्टॉपवर..
मंगू : त्याने काय होणार..तू तिला घेऊन जाणार आणि मी बोंबलत बसणार होय..??
चंगु : अरे तसे नाही ऐक..जर ती मला शाळेजवळ भेटली तर मी विचारेन..आणि हा म्हणाली तर तर तुला स्टॉपवर आल्यावर कळेलच ना.. मग तू कलटी मारायची हा तिथून..
आणि समज एकटी आली स्टॉपवर तर समजायच माझा पत्ता कट..काय कळले ना..??
मंगू : चालेल हे ठीक आहे...ठरल तर मग..
दोघेही मनात मांडे खात उद्याची वाट पाहत आपआपल्या कट्ट्यावर निघतात..

चला आज शेवटचा पेपर प्लानिंग परिपूर्ण झाली आहे..बघुया चंगु मंगू काय प्रताप करतात ते..
तर ठरल्या प्रमाणे दोघांनी आपली मोक्याची ठिकाण हेरून जागेवर ठाण मांडून बसले..पेपर सुटायला अवघी पंधरा मिनिटे राहिली..चंगुची धडधड वाढू लागली..वेळ समीप येत होती तशी चंगुच्या हृदयाने वेग मर्यादा ओलांडली होती आता तर राजधानी सुद्धा मागे पडेल कि काय असंच वाटू लागले होते..शेवटची घंटा झाली..मुल सारी बाहेर येऊ लागली..चंगुची नजर पिंकीच्या वाटेवर लागली..तिला शोधत भिभिरु लागली..पण हे काय..?? पिंकी कुठे आहे..सगळी मुल गेली पण पिंकी कुठे नाही दिसली..शाळा सुटून अर्धा तास झाला अजूनही पिंकी कशी नाही आली..हि चिंता चंगुला सतावू लागली..आता मात्र त्याचा धीर सुटला..काहीसा हिरमुसला..जड अंतकरणाने तेथून परतला..पोरिन पार राडा केला होता ना..आता कोणत्या तोंडाने मंगुकडे जायचं..?? राहून राहून हाच प्रश्न जास्त सतावत होता..नको त्या लफड्यात पडलो आणि पुरती नाचक्की झाली यार..अशीच त्याची धारणा झाली..मंगुने पोरीला गटवली असणार असा समंज करून तो निघाला थेट चौपाटीवर पोहचला..बराच विचार विनिमय करून संद्याकाळी घरी जायला निघाला..

आता पाहू इकडे मंगुच काय झाल..??
मंगुची अवस्था काही फारशी वेगळी नव्हती त्याचा ही पोपट झाला होता पोरगी काही स्टॉपवर आली नाही..चंगुने पटवली बहुतेक असा समज करून तोही घरी निघाला..गल्लीत येऊन त्याने कानोसा घेतला तर पिंकी घरी नव्हती..म्हणून मग कट्ट्यावर गेला चंगु सुद्धा तिथे नव्हता..आता त्याचा पक्का समंज झाला की चंगुने आपला पोपट केला..

इकडे संध्याकाळी चंगु परतला मनात विचार केला आज शेवटच तिला पाहून जावू आणि मंगुला सुद्धा शुभेच्छा देऊ जड अंतकरणाने निघाला..पण गल्लीच्या टोकावर टाकलेलं त्याच पाउल तिथेच थबकते..समोर पिंकीला पाहून दंग होतो..तोच शाळेचा ड्रेस आणि तीच बॅग पाहुन हैराण होतो..नुकतीच गल्लीच्या वळणावर ती घराच्या दिशेने वळत असते..त्याच्यात आणि तिच्यात जेमतेम दहा विस फुटाच अंतर असेल..मनात विचारांच काहूर सुटते..ही जर एकटी इथे मग मंगू कुठे आहे..?? नक्कीच तो दुस-या मार्गाने घरी गेला असणार..ठीक आहे झाल ते झाल आता आल्या प्रसंगाला सामोर तर जायला पाहिजे..मनाचा हिय्या करू तो तिच्या मागोमाग गल्लीत शिरला..समोर मंगू त्याच्या दारात खुर्ची टाकून बसलेला दिसतो..चंगु सरळ चालत एक चोरटा कटाक्ष पिंकीच्या घरात मारून मंगुच्या दिशेने निघाला..बहुतेक मंगू त्याचीच वाट पहात बसला होता..चंगुला पाहताच तो उठला..खिन्न मनाने म्हणाला बस काय चंगु हीच काय दोस्ती..चंगुला हा आणखी एक धक्का होता..चंगु उत्तरला काय झाले मी काय केले..त्यावर मंगू म्हणाला..तुमच्या दोघांच होत तर तसं सांगायचं होत ना..हे नाटक कशाला केल..तुमचं आधीच ठरलं होत ना..?? त्याशिवाय का तुम्ही एकाच वेळी आलात..?? आता मात्र वेड व्हायची पाळी चंगुची होती..मनात म्हणाला म्हणजे पिंकी ह्याच्या बरोबर नव्हती तर..चला नाचक्की टळली ह्या भावनेने चंगुच्या चेह-यावर हलकी स्मितरेष तरळली..ती ही क्षणिक..कारण आता मंगुचा विश्वास मात्र कायमचा गमावून बसला होता..हलकेच मंगुला बाय म्हणून चंगु तिथून परतला..

चंगुच्या मनात मात्र प्रश्नाचं वारूळ निर्माण झाल..असंख्य विचारांनी तो पुरता पोखरला गेला..पिंकी आमच्या दोघांबरोबर नव्हती मग ती इतका वेळ कुणाबरोबर होती..ती मैत्रिणींबरोबर होती..?? की प्रेम त्रिकोणाला कोणी चौथा कोन छेदून गेला..प्रश्न सारे अजूनही अनुत्तरीत आहेत..चंगुने गल्लीत चकरा मारणे बंद केले..मन मात्र अजूनही तिथेच घुटमळते आहे..मंगूने चंगुची साथ कायमची सोडली..चुकून कधी चंगु दिसलाच तर मंगू नजर वळवतो..मंगुला सत्य सांगून टाकण्याच धाडस चंगुला अजून तरी जमलेलं नाही..सगळे प्रश्न मात्र मनात ठेवून चंगुचा मात्र अश्वस्तामा झाला हे सुद्धा तितकेच खरे आहे..मित्रानो हे सुद्धा तितकेच खरे आहे..
धन्यवाद..

*चकोर*


II उलझन II

II उलझन II

अक्सर हम उलझन में फसते रहे..
सोचते रहे..कौन अपने कौन पराये..
निकला जनाजा हमारा..तब हम ने जाना..
ना कोई था अपना..ना कोई पराया..
थे हम खुद  मेहमान..और सारे विदा करने आये..!!

*चकोर*
https://www.facebook.com/pages/%E0%A4%A4%E0%A4%B0%E0%A4%82%E0%A4%97/274730592665311?ref=hl

Wednesday, 8 January 2014

II सोचू तो कैसे सोचू II

II सोचू तो कैसे सोचू II

हम अकल से जरा कम है..
सवाल पूछते बहोत है..
मगर जवाब की जगह लोग..
अक्सर गोल घुमाते है..!!

खुदका नजरिया हम..
बखूबी जानते है मगर..
लोगो की नजर से देखना..
हमारी कोशिश होती है..!!

पर क्या बताऊ भैया..
लोग गलत अर्थ निकालते है..
न जाने क्या बात है..
जो लोग ऐसा करते है..!!

कोशिश हमारी यही रेहती के..
बात की तय तक पहुँचू..
मगर मुमकिन नही यारो..
अब सोचू तो कैसे सोचू..??

*चकोर*

https://www.facebook.com/pages/%E0%A4%A4%E0%A4%B0%E0%A4%82%E0%A4%97/274730592665311

II धमाल साहित्य संमेलन II

II धमाल साहित्य संमेलन II

स्थळ : चांदोबा गुरुजीची शाळा..
(शाळा सुटली चांदोबा गुरुजी घरी जाण्याच्या तयारीत..सर्व विद्यार्थी घरी निघून जातात चकोर मात्र विचारमग्न जागेवरच बसलेला असतो..)

चांदोबा मास्तर : अरे चिटोरा आपला काय तो हा...चकोरा आज घरी जायचा विचार नाही का..??
चकोर : (तंद्री भंग होवून) काय मास्तर..??
चांदोबा मास्तर : अरे मी म्हणालो घरी जायचं नाही का आणि कसला विचार करतोस बाबा तू..??
चकोर : मास्तर एक इचारू..??
चांदोबा मास्तर : (आता ह्याने काय नवीन खूळ काढलं कोणास ठाऊक..वाड्यावर जाणे बोंबलले बहुतेक) बर विचार काय विचारायचे आहे ते..
चकोर : मास्तर साहित्य संमेलन म्हंजी काय..??
चांदोबा मास्तर : अरे वा चकोरा आज साहित्य संमेलनाच खूळ कसं काय शिरलं..??
चकोर : काय मास्तर तुम्ही भी खेचताय..म्या भी पेपर वाचतो..त्यात लिवल होत साहित्य संमेलन.. डोस्क्यात काय भी शिरलं न्हाय म्हटल मास्तराला विचारू..जनरल नोलीज म्हणून..
चांदोबा मास्तर : म्हणजे माझी परीक्षा घ्यायला आला की काय तू..??
चकोर : तसं न्हाय मास्तर मला भी माहित असलेल बर नाय का..उद्या कोणी इचारलं साहित्य संमेलन म्हणजे काय..?? तर काय सांगणार मास्तर..?? अन मला न्हाय आल मग नाव कुणाच खराब हुणार तुमच नव्ह..आता तुमास्नी नाय सांगायचं तर राहील..माझ्या बा च काय जातंय म्हना..!!
चांदोबा मास्तर : अरे चकोरा कधी रे सुधारणार तू..?? अरे बाबा मला तसं म्हणायचं नव्हत..बर ऐक सांगतो..
चकोर : हा सांगा गुरजी..
चांदोबा मास्तर : अरे वा एकदम गुरुजी..!!  चांगल आहे त्या निमित्ताने का होईना तुझ्या तोंडून गुरुजी शब्द आले भरून पावलो रे चकोरा...(कोपरापासून हात जोडतात)
चकोर : मास्तर आता सांगताय का नुसतेच फुटेज खाताय..??
चांदोबा मास्तर : (मास्तर सावरत)बर सांगतो ऐक..साहित्य संमेलन म्हणजे जिथे छोटे मोठे कवी लेखक एकत्र जमतात..आपल्या काव्य कथा लोकांपर्यंत पोहचवतात..नवीन कवी कथाकारांना व्यासपीठ निर्माण करून देतात..आपले विचार सर्वाना वाटतात..इतरांचे विचार घेतात त्याला संमेलन म्हणतात..
चकोर : बर मग मला सांगा तिथे सूप वाजवतात का हो..??
चांदोबा मास्तर : सूप कसल सूप..??
चकोर : मंग ते पेपर मन्धे छापल हुत ना साहित्य संमेलनाचे सूप वाजले..
चांदोबा मास्तर : अरे वेड्या सूप म्हणजे बिगुल वाजले..
चकोर : अरे वा बिगुल भी वाजवत्यात..??
चांदोबा मास्तर : अरे चकोरा बिगुल म्हणजे नांदी झाली संमेलनाची..
चकोर : पण मास्तर नांदी नाटकात हुते ना..??
चांदोबा मास्तर : (वैतागत) आता ह्याला कस समजावू..?? नांदी म्हणजे सुरवात झाली..
चांदोबा मास्तर : मग सपष्ट बोला ना मास्तर सुरवात झाली म्हनून..म्हनजे बघा अस..सूप म्हजे बिगुल..बिगुल म्हनजे नांदी..नांदी म्हनजे सुरवात...
चांदोबा मास्तर : (वैतागत) हा बरोबर सुरवात..
चकोर : मास्तर म्या भी कविता लिवली हाय..सुगंधाला दावली लई आवडली तिला..
चांदोबा मास्तर : काय म्हणालास..??
चकोर : म्हनल म्या सुदिक कविता लिवली हाये सगुणा साठी..
चांदोबा मास्तर :( तरीच म्हणतो इथे सुगंधा कुठून आली.) वा वा चकोरा तू कविता लिहिली.. क्या बात..वाच बघू काय लिहल आहे जरा मला पण कळू दे..
चकोर : ऐका हा मास्तर..
माझी गुणाची बाय सगुणा..
भेटशील ना मला पुन्हा पुन्हा..
बापाला लाव चुना अन..
फडात येउन भेट ना पुन्हा पुन्हा..!!
चांदोबा मास्तर : शी शी शी काय रे हे चकोरा काय तुझ लिखाण..ह्याला काय कविता म्हणायची..??
चकोर : मास्तर ह्याला चारोळी म्हणत्यात..लई फ़ेमस हाय..अन मास्तर ह्यात डोस्क लावायची गरज न्हाय..आपल्या जे बोलायच हाय ना ते फकस्त जोडायचं हाय..लई भारी वजन पडतय बघा..सामानिच्यावर..
चांदोबा मास्तर : धन्य रे तू आणि धन्य तुझे विचार...
चकोर : मग बेस्ट हाय ना म्या..विद्यार्थी कुणाचा आहे चांदोबा गुरजींचा..
चांदोबा मास्तर : अरे गधड्या त्या साहित्य संमेलनात जावून ये जरा.. पहा तिथे कविता कशां असतात लोक कसे बोलतात शिक जरा कसे भाषण करतात..डोक्यात काही तरी घे..नुसताच माजलाय वळू..
चकोर : काय घ्यायचे मास्तर.. तिकडूनच आलो ना मी..म्हणूनच शाळेत यायला उशीर झाला ना मास्तर..!! अन काल दांडी मारली ती काय उगाच..अन हा वळू बोलायचं काम न्हाय..सांगून ठेवतो..
चांदोबा मास्तर : म्हणजे तू गेला होता तिकडे तरीही कोरडाच..(डोक्यात काही गेलंच नाही बहुतेक)...बर मग काय शिकला तिथे तु.. आणि काय काय पाहिलेस ते तरी सांग...
चकोर : मास्तर त्या संमेलना परिस आपली चावडी बरी..
चांदोबा मास्तर : का रे बाबा अस का बोलतो..
चकोर नाय तर काय मास्तर..बघाव तवा वाद..राग अन रुसवे..निस्त्या तंगड्या घालत हुते जणू कबड्डीचा सामानाच रंगलाय.. राड्याशिवाय बात न्हाय..अन बोलल्या शिवाय रहात नाय..
चांदोबा मास्तर : अरे असं नाही बोलायच तो वैचारिक वाद असतो..विचारांची आदान प्रदान होत असते.. त्यामुळे आपल्या ज्ञानात भर पडते..
चकोर : काय सांगताय तुम्ही मास्तर..आम्ही आडाणी हाय व्हय..आम्हास्नी भी कळत की राजकारण..कोटी शिवाय बात न्हाय यांची अन वडापाव शिवाय खात न्हाय अस समद हाय..अध्यक्ष सुदिक ह्याना कोट्याधीश लागतोय म्हणे... आता बोला..??
चांदोबा मास्तर : अरे चकोरा कोट्याधीश म्हणजे पैश्याने नाही रे.. ते भाषणात कोटी करतात ना म्हणून त्यांना कोट्याधीश म्हणतात..तुझ आपल काही तरीच..
चकोर : बर राहील मास्तर पण आता मला सांगा संमेलन साहित्याच हाय नव्ह.. मग साहित्य कुठाय..?? जसं तुम्ही आमास्नी सांगता उद्या हस्तकलेचा तास हाय तवा समद साहित्य घेऊन या..पर इथ तर पुस्तका बिगर काय बी दिसलं नाय..
चांदोबा मास्तर : किती रे अज्ञान चकोरा साहित्य म्हणजे सामान नाही..साहित्य म्हणजे लिखाण.. त्यांनी जे काही लिहल आहे ना म्हणजे कविता.चारोळी कथा ह्याना साहित्य म्हणतात..
चकोर : अस होय मला वाटलं आपल...बर ते राहुदे मास्तर.. पण तिथे कुर्मुड्या ज्योतिषांच काय काम ते तरी सांगा बघू..??
चांदोबा मास्तर :  ज्योतिषी..!! कोण ज्योतिषी..??
चकोर : आल हुत एक पेटकर म्हणून..देशाच भविष्य सांगून गेले..नुसता धुरळा उडून राहिलाय त्यांच्या भविष्याने..बर मला सांगा मास्तर नरेंद्र नावाचा ह्या ज्योतिषांना इतक वावडं का..??
चांदोबा मास्तर : अरे गधड्या तुला काहीच कसं कळत नाही..जेष्ठ पत्रकार आहेत ते..त्यांचा अनुभव दांडगा आहे..त्यामुळे ते जे काही म्हणतात त्याला आपोआप वजन येते..आणि प्रसिद्धीत राहण्यासाठी त्यांना असे बोलावे लागते..आणि हो असे अनुदगार काढू नये थोरा मोठ्यांच्या विषयी..
चकोर : वा मास्तर ते बोलले म्हणजे अनुभव..आम्ही बोललो म्हणजे अज्ञान..हे बेस हाय मास्तर...तुम्ही चार बुक जास्त शिकले म्हणून तुम्ही फकस्त श्याने अन आम्ही येडे होय..?? आम्हास्नी कळत न्हाय का राजकारण कसं असत्ये ते..?? म्या सांगतो मास्तर जिथ जिथ राजकारण शिरतंय तिथ तिथ गजकरण सुरु होतंय..ह्याची लस बरी हुतच  नाय..कितीबी मलम चोळा काय सुदिक फरक नाय बघा..हा समदा खाजवून खरुज काढण्याचा परकार हाय..
चांदोबा मास्तर : अरे अशा छोट्या मोठ्या गोष्टी होतात कार्यक्रमात..आपण लक्ष द्यायचं नाही..
चकोर : अस कसं म्हनता मास्तर ह्याला संमेलन म्हनायचं काय..?? कविता दोन चार अन भाषणबाजी दमदार..ह्या कोण साहित्य संमेलन म्हणाल काय..?? अन मला सांगा सगळ आलबेल असलं तर मग नारेबाजी काश्यापाय झाली..?? तुकाराम ज्ञानेश्वरांपासून सुरवात करायची अन नुसतीच दंगामस्ती करायची हे तुम्हास्नी पटतंय का..?? त्या परिस आमच्या चावडी वरचा गोंधळ बरा म्हणावा अस म्हणायची येळ आली आता..खर हाय का नाय मास्तर..??
चांदोबा मास्तर : हो रे चकोरा हे बाकी मुद्द्यांच बोललास तु..चला संमेलनाला जावून काही तरी अक्कल आली हे काय कमी आहे...
चकोर : मग मास्तर विद्यार्थी कोणाचा हाय..नुसताच जाउन नाही आलो मास्तर..कमाई करून आलो...
चांदोबा मास्तर : काय म्हणतोस चकोरा..?? कशी काय केली रे कमाई..??
चकोर : त्याच अस झाल मास्तर..इतकी मोठी मोठी लोक येणार मंग म्हटलं वडा पावची गाडी टाकू.. लई जोरात चालल..अन काय सांगू मास्तर आपली तर लॉटरीच लागली ना..तुम्हास्नी म्हणून सांगतो मास्तर..भोजनाच्या कुपन आपल्याच गाडीवर मिळत हूत्या ना..!!
चांदोबा मास्तर : ते कस काय रे चकोरा..??
चकोर : त्याच काय हाय मास्तर फुकट वाले पास हुते ना जे जेवणाचे.. ते आले माझ्या गाडीवर कमिशन वर.. अन तिकडे समद्यास्नी सांगितलं पास संपले म्हणून..मग काय गाडीवर एकचं झुंबड उडाली..बक्कळ पैसा कामीवला..आता मास्तर रातच्याला वाड्यावर पार्टी आपल्या तर्फे बर का..संकोच करायचं काम न्हाय..चकोर आपलाच विद्यार्थी हाय..बरंय मी निघतोय आता..तुम्ही लागा तयारीला..भेटूच पुढ्या संमेलनाला..काय...??

*चकोर*

https://www.facebook.com/pages/%E0%A4%A4%E0%A4%B0%E0%A4%82%E0%A4%97/274730592665311

Monday, 6 January 2014

।। मी पेटकर ।।


।। मी पेटकर ।।

साहित्य संमेलनाला गेलो..
आग लावून आलो..
बोलायच जे न बोललो..
पोपट घेवुन जो बसलो..!!

हल्ली आम्ही भविष्य वर्तवितो..
वेळ प्रसंगी कुंडली पाहतो..
कोंग्रेसच्या मार्गा मधील..
आप,ताप भाजप दूर करतो..!!

काव्याच न मज देणे घेणे..
आमचे लक्ष राज्य करणे..
पक्ष श्रेष्टिंचे गुणगान गाणे..
राजकीय पोळी भाजून घेणे..!!

मातब्बर पत्रकार आम्ही..
सांगा आम्हास काय उणे..
लेखणी आमची पेटकरी..
ठावे आम्हास मात्र पेटवणे..!!

*चकोर*
(जेष्ट पत्रकार कुमार केताकरांबद्दल मला आतीव आदर आहे..वरील विडंबन कोणत्याही राजकीय हेतूने प्रेरित केलेल नाही याची कृपया नोंद घ्यावी..धन्यवाद)
 

II आजची पत्रकारिता II


नमस्कार,
पत्रकार दिनाच्या सर्वांस हार्दिक शुभेच्छा....!!

II आजची पत्रकारिता II

आजची पत्रकारिता सांगा..
निर्भिड कुठे राहिली..
निष्ठा मात्र ह्यांनी..
पैश्यापुढ़े वाहिली..!!

राजकीय दावणीला..
बांधले सारे वळू..
बीनकामाचे सत्र छापू..
महत्वाचे टाळू..!!

कालचे पत्रकार पहा..
झाले आज खासदार..
राजकीय हेतु जपत..
करती राजकीय प्रहार..!!

फारच कमी उरलेत..
निपक्ष निर्भिड पत्रकार..
बाकीचे मशगुल सारे..
निवडण्यात सरकार..!!

*चकोर*