Tuesday, 4 June 2019

पैलू...

पैलू...
मी पाहिले की 
एका हसऱ्या फुलाभोवती
रंगीत फुलपाखरू घिरट्या मारत होते
रंगबिरंगी हे नाते त्यांचे
डोळ्यास सुखावत होते..!!
मी हे सुद्धा पाहिले की 
एका हसऱ्या फुलाभोवती
काळ्या भुंग्याचे गुंजराव सुरू होते
मात्र हे विरोधाभासी नाते
न जाणे काय म्हणत होते
तरीही ते डोळ्यात सलत होते..!!
मी पाहिले की 
त्या फुलावरचे मधूकण वेचून
फुलपाखरू सहज उडून गेले
बोटावर रंग सोडून जाणाऱ्या त्या फुलपाखराने
असे कोणतेच रंग तिथे सोडले नव्हते..!!
मी हे सुद्धा पाहिले की 
मधूकण टिपण्याचा नादात
भुंग्याने स्वतःस हरवले होते
मिटलेल्या त्या फुलांच्या पाकळीत
त्याचे प्राण घुसमटून गेले होते..!!
अंततः मी पाहिले अन् जाणलेही की 
नात्याचे पैलू त्यांनी कृतीतून दाखवलेले
चमकणाऱ्या तारे गळून अश्म झाले होते
अन् वाटेवरच्या त्याच अश्माचे
नकळत देवात रूपांतर झाले होते..!!
--सुनिल पवार...✍️

शायद...

शायद...

तेरे दिल के गुलिस्ताँ में
अब तक
प्यार का फूल खिला है।
इसीलिएv
तेरे यादों की महक
मेरे साँसों को
तरोताजा कर रही है।
--सुनिल पवार..✍️

तुझ्यासाठी...💞

तुझ्यासाठी...💞
दोन शब्द तुझ्यासाठी
कागदावर काय उमटले..
जीवनाची कविता झाली
अन् कवितेत जगणे आले..!!

तू नाही ओळखले कधी
पण जग ओळखू लागले..
तुझ्यावर जडलेले प्रेम
शब्दांतून ओघळू लागले..!!

जीवनाचा ऋतू कोरडा
तरीही शब्द पाऊस झाले..
डोळ्यांची दौत भरून आली
अन् लेखणीतून वाहू लागले.!!

तुला सुखावणारे हेच शब्द
हृदयातून साद घालू लागले..
तू अवचित दिली दाद अन्
शब्दंशब्द कृतकृत्य झाले..!!
--सुनिल पवार...✍️

दोस्त..

दोस्त..
हँसी मजाक
मस्ती के लिए
दोस्त होते है 
दोस्ती के लिए।
यह कहावत भी
अब पुरानी हुई
अब तो,
दर्या भी तरसता है
कश्ती के लिए।
--सुनिल पवार..✍️

मगर कब तक...

मगर कब तक...
अक्सर लोग
अपनों से खिलवाड़
और बेगानों से प्यार करते है।
बहरे के पास
गूंगे की तक़रार करते है।
अचरज की बात यह है की
अंधे भी आँखमिचौली खेलते है।
पीछा छुड़ाने वालों के पीछे
लोग भागते हुए नजर आते है।
मन्नते भी उससे माँगते है
जिसका वजूद खुद उनसे है।
ताज़्जुब की बात यह है के
लोग सीरत को छोड़ सूरत को पूजते है।
मगर कबतक चलता रहेगा सब
कभी ना कभी तो ऊब जाएंगे लोग।
और खुद सजाई हुई उस मूरत को
विसर्जित कर घर आएंगे लोग।
--सुनिल पवार...✍️

Monday, 3 June 2019

उष्टी फळे..

उष्टी फळे..

आसवांनी सिंचलेलं,
विवंचनाच्या फवारणीने
तरारून आलेला
माझ्या हास्याचा वेलू
बघता बघता गगनावर चढला
अन् पाहून त्याला
जो तो भुलू लागला..!!

गर्द हिरव्या पानांचा
रंगबिरंगी मोहक असा
दिखाव्याच्या फुलांनी
सजलेला तो वेलू
बघता बघता फळांनी डवरला
अन् पाणी सुटले
ज्याच्या त्याच्या तोंडाला..!!

दिसायला गोंडस
परंतु कारल्याला लाजवणारी
त्याची फळं
काजऱ्याचेही बाप असावे की काय
अशी शंका शिवतेय माझ्या मनाला..!!

पाहणाऱ्याच्या मनात
असूया उत्पन्न करतेय हे फळ
पण मी चाखलेली
ही दुःखाची उष्टी फळे
देऊ तरी कशी आणि कोणत्या रामाला
हा प्रश्न भेडसावतोय आता
माझ्या भाबड्या मनाला..!!
--सुनिल पवार...✍️
Image may contain: text