II पाखरू नादान II

II पाखरू नादान II
============
बंदिस्त जरी तिच्या पिंजऱ्यात
पाखरू नादान होते आनंदात..
घेऊन उरात स्वप्न उद्याचे
विहंगत होते मन अंबरात..!!

अवचित खुलले द्वार पिंजऱ्याचे
वदली ती जा उडून पाखरा..
केले रे तुज मुक्त जिवलगा
येऊ नकोस फिरून माघारा.!!
ऐकून बोल पाखरू अचंबित
ना अर्थ उरला त्या जगण्याला..
ना रुचले बोल तिचे त्याला
काय म्हणावे त्या वागण्याला..!!
नव्हता परी उपाय काहीच
पंख बळेच हवेत पसरले..
न उरले परी प्राण पंखात
पाखरू बिचारे उडणे विसरले..!!
चित्कारले वेदनेने कळवळले
द्वारात पुन्हा पुन्हा घुटमळले..
ना पाहिले पुन्हा तिने प्रेमाने
प्रातारणेने पाखरास छळले..!!
का येशी रे तू पुन्हा पुन्हा?
वदली ती जरा रागाने..
भरले मन ते तुझे कशाने?
पाखरू उत्तरले मग त्रागाने..!!
होतो मी स्वच्छंद आनंदी
कैद मजला कशास केले..
न बोल तुजला परी लावले
वाऱ्यावर मज का असे सोडले..!!
जीव जडला म्हणत खेळलीस
खेळ जरी का तुझा जाहला..
पिंजऱ्यास समजलो घर माझे
तो पिंजराच आता न माझा राहिला..!!
:
तो पिंजराच आता न माझा राहिला..!!
************सुनिल पवार.....